Temmuz ayı itibariyle asgari ücret %30 artışla güncellendi. Bu ayın başı itibariyle işçi, memur ve emekliler belirlenen yeni standartlar çerçevesinde maaşlarını alacaklar. Bununla birlikte; mal ve hizmet fiyatları da personel maliyetlerinden nasibini alacaktır.
Gün geçmiyor ki; çalışanın satın alma gücünde bir azalma olmasın. Tam da bu. Yine bir Temmuz sonu zamlı maaş dönemi. Eski yıllardaki gibi bir komik velvele. Dejavu.
Ay başından itibaren asgari ücretlinin çalışma koşulları yeniden düzenlendi. Enflasyon karşısında eriyen alım gücünü koruyabilmek için yeni zamlar yapıldı. Böylece 2022 yılı ile birlikte uzun süreden bu yana ilk kez yılda iki kez ücretlere zam yapılmış oldu.
İşçi sevinmeli mi, üzülmeli mi?
Elbette; işçi memur ve emekli kesimin içinde bulunduğu şartları iyileştirmeye yönelik yapılan zamlar sevindiricidir. Bu bir zaruretti; ancak bu zarureti doğuran nedenler, süreklilik arz eder nitelikte olduğundan endişe vericidir. Nitekim; Ağustos ayı itibariyle zamlı personel maaşları, yine mal ve hizmet maliyetlerine yansıyacaktır.
Ak parti hükümeti öncesi durum zaten böyle değil miydi? Her Ocak ve Temmuz aylarında işçi, memur ve emekli maaşlarına enflasyon oranında zamlar yapılmıyor muydu?
Son 20 yıldır rafa kaldırılan eski alışkanlıklar geri mi dönüyor? 2022 yılı, işçi, memur ve emekli maaşlarına yılda bir kez yapılan zamların; altı ayda bir olacak şekilde güncellendiği yeni normal sürecin işaret fişeği olmaya namzet bir yıl mı olacak?
Finans sisteminin alim gücü üzerinde yaptığı operasyonun son perdesi bu olsa gerek. İşçi – işveren ve sendikaların başrol oynadığı kamuoyu tiyatrosu. İşçi sıkılacak, işveren devletten bekleyecek, sendikalar şov yapacak, hukumetler lütuf…
Hafızalarımızı yokladığımızda, geçmişte ve günümüzde zihnimize nakşedilen genel tablo bu oldu maalesef.
Ayni tiyatronun alışageldik, eski, yıpranmış ve kirli perdeleri yine göz ardı ediliyor. Sahnenin sahibi yok. Tüm gözler, pür dikkat oyuncularda.
Sonuç..?
Elbette, işçinin yanında olur görünenler, sendika ileri gelenleri vs. muhakkak siyasete girmeli ki çalışanın hakki verilebilsin. Sentetik döngü, yavan bir ekosistem.
…
Aralık 2021 sonu enflasyon rakamlarına baktığımızda fiyat artışlarının yıl boyu devam edeceği görülebiliyordu. Yılın ilk ayında yapılan hesaplarda, gerek tüketici, gerekse üretici fiyat endekslerinin birbirini tetikleyeceği apaçık haldeydi. Fotoğraf ortadaydı. O günden bugünü görmekse; marifet değildi. Ocak 2022 itibariyle asgari ücrete gelen %50’nin üzerindeki zam, (TÜFE) tüketici fiyat endeksine göre zaten bu zammın yapılmasını gerektiriyordu. Bu, alım gücü erimesinin bir sonucuydu ve yapıldı da…
2021 sonu itibariyle; 2.825 TL 90 Kuruş olan asgari ücret, 2022 itibariyle 4.253 TL 40 Kuruş olarak belirlenmişti. Fakat; aynı dönemde yaklaşık %80 olan (ÜFE) üretici fiyat endeks oranı dikkatlerden kaçmış ya da yapılan zammın gölgesinde kalmıştı.
Üretici fiyat endeksi, ekonomik faaliyetlerde oluşabilecek sorunlara karşı alınması gerekli tedbirleri göstermesi bakımından önemli bir veridir. Üretim faktörlerini etkileyen fiyat artışları asgari 3-5 ay içerisinde tüketiciye yansıdığından bundan TÜFE oranları da etkilenir. Nitekim; 2021 yılı sonu itibariyle yıllık %79,89 olan ÜFE (üretici fiyat endeksi) mal ve hizmet fiyatlarını yukarı çekeceği anlaşılıyordu. Sonrasında da fiyat artışları izlenmişti. Kaldı ki; çalışan kesimin ücret zamları da Üretici fiyat endeksini yukarı yönlü hareket ettirir. Bu ilginç, kısır bir döngüdür. Dolayısıyla; bu yılın mayıs ayından itibaren fiyatlarda fahiş artışlar gerçekleşmiştir. Hane halkı, küçük bir market poşetini bile 250 TL’nin altında dolduramıyordu artık.
Temmuz ayı itibariyle de 4253 TL olan asgari ücret yaklaşık %30 artışla 5500 TL olarak güncellendi. Bu ayın başı (Ağustos 2022) itibariyle işçi, memur ve emekliler belirlenen yeni standartlar çerçevesinde maaşlarını alacaklar. Tabi bununla birlikte; mal ve hizmet fiyatları da personel maliyetlerinden nasibini alacaktır.
Bir soğuk, bir sıcak,
Kısır döngü tam gaz devam,
Çatlamasın yeter…
